Het was mooi.
Het weer, het weer was mooi. Bijna windstil. Met van die Hollandse Luchten als op zo’n 18e eeuws schilderij van de een of andere Nederlandse meester. Blauwe luchten met grote witte wolken en af en toe een dramatische grijze, hoog aan de hemel.
Loïs, die zonder besef van de situatie ronddartelde en leven in het rond strooide. Bo en Merlijn, die heel hard moesten huilen. Oma, mijn schoonmoeder, die trots en dapper de dag over zich heen heeft laten komen. En Henk, die recht vanuit zijn hart de hele ceremonie heeft geregisseerd en zo mooi heeft gesproken, grote bikkel, mijn held.
Nouja, dat allemaal. En meer.
En nu zijn we moe.
And on to the next.
Sicilië.
Terwijl we nog wat aan het twijfelen zijn of we nou wel of niet moeten gaan – er is nog zoveel te regelen hier, bovendien is oma jarig in die week en dat vinden we toch ineens wat zielig - dient zich intussen een verontrustend feit aan. Ik heb het tot nu toe nog wat weten te negeren - andere dingen aan mijn hoofd - maar het baant zich inmiddels een weg naar de voorgrond: de man van het huisje dat we hebben gehuurd mailt niet meer terug.
En dat is raar.
Dat is écht raar.
Want de afgelopen maanden, vanaf het moment dat ik het huisje voor de betreffende periode heb vastgelegd, bestond er een uitermate goed mailcontact. Een beetje té goed misschien, nu ik er over nadenk, maar dat is dan ook meteen het enige dat ik zou kunnen aanmerken als voorteken.
Franc kon geen scheet laten of hij mailde me erover. Stuurde ons lijsten van autoverhuurbedrijven. Verschafte informatie over busverbindingen en bezienswaardigheden in de buurt. Bestookte ons met vragen, over hoe laat ons vliegtuig precies landt opdat hij ons kan komen ophalen en een welkomstpakket kan neerzetten, etc.
Het leek af en toe wel of we bij die mensen thuis zouden gaan logeren, in plaats van dat we gewoon hun huisje huurden.
Veel mail dus.
Een intensief mailcontact.
Tot drie weken geleden. Het laatste bericht dateert van 9 april. Een bericht met de constatering dat ik een dag te laat was met mijn laatste betaling en het verzoek of ik het bedrag heel snel alsnog wilde overmaken.
Het weer, het weer was mooi. Bijna windstil. Met van die Hollandse Luchten als op zo’n 18e eeuws schilderij van de een of andere Nederlandse meester. Blauwe luchten met grote witte wolken en af en toe een dramatische grijze, hoog aan de hemel.
Loïs, die zonder besef van de situatie ronddartelde en leven in het rond strooide. Bo en Merlijn, die heel hard moesten huilen. Oma, mijn schoonmoeder, die trots en dapper de dag over zich heen heeft laten komen. En Henk, die recht vanuit zijn hart de hele ceremonie heeft geregisseerd en zo mooi heeft gesproken, grote bikkel, mijn held.
Nouja, dat allemaal. En meer.
En nu zijn we moe.
And on to the next.
Sicilië.
Terwijl we nog wat aan het twijfelen zijn of we nou wel of niet moeten gaan – er is nog zoveel te regelen hier, bovendien is oma jarig in die week en dat vinden we toch ineens wat zielig - dient zich intussen een verontrustend feit aan. Ik heb het tot nu toe nog wat weten te negeren - andere dingen aan mijn hoofd - maar het baant zich inmiddels een weg naar de voorgrond: de man van het huisje dat we hebben gehuurd mailt niet meer terug.
En dat is raar.
Dat is écht raar.
Want de afgelopen maanden, vanaf het moment dat ik het huisje voor de betreffende periode heb vastgelegd, bestond er een uitermate goed mailcontact. Een beetje té goed misschien, nu ik er over nadenk, maar dat is dan ook meteen het enige dat ik zou kunnen aanmerken als voorteken.
Franc kon geen scheet laten of hij mailde me erover. Stuurde ons lijsten van autoverhuurbedrijven. Verschafte informatie over busverbindingen en bezienswaardigheden in de buurt. Bestookte ons met vragen, over hoe laat ons vliegtuig precies landt opdat hij ons kan komen ophalen en een welkomstpakket kan neerzetten, etc.
Het leek af en toe wel of we bij die mensen thuis zouden gaan logeren, in plaats van dat we gewoon hun huisje huurden.
Veel mail dus.
Een intensief mailcontact.
Tot drie weken geleden. Het laatste bericht dateert van 9 april. Een bericht met de constatering dat ik een dag te laat was met mijn laatste betaling en het verzoek of ik het bedrag heel snel alsnog wilde overmaken.
Dat deed ik uiteraard direct en maakte per mail mijn excuses.
Geen antwoord.
Ik mailde een week later nog eens. Of er misschien een probleem was?
Ik mailde een week later nog eens. Of er misschien een probleem was?
Was het geld ontvangen? Alles goed?
Geen antwoord.
Ik mailde vorige week opnieuw. Hallo? Contact? I hope everything’s allright?
Niets.
Gisteravond stuurde ik de volgende mail:
Franc,
There's probably a logical explanation for your radio-silence, but I really don't like it anymore. In this period of mourning we cannot bear having to worry about our upcoming holidays. Did we rent a house on Sicily? Or are we being conned? Do we have to cancel our trip? Sleeping on the beach with my 80year old mother is not something we look forward to.....
I will try ringing you tomorrow, and I sincerely hope I will have to apologize for this distrusting email.
Regards,
Novy
Ok. Niet heel subtiel. Maar ja, met die iphone-ongein nog vers in mijn geheugen………laat ik het zo zeggen: ik ben in sneltreinvaart mijn naïviteit aan het verliezen.
Geen antwoord.
Ik mailde vorige week opnieuw. Hallo? Contact? I hope everything’s allright?
Niets.
Gisteravond stuurde ik de volgende mail:
Franc,
There's probably a logical explanation for your radio-silence, but I really don't like it anymore. In this period of mourning we cannot bear having to worry about our upcoming holidays. Did we rent a house on Sicily? Or are we being conned? Do we have to cancel our trip? Sleeping on the beach with my 80year old mother is not something we look forward to.....
I will try ringing you tomorrow, and I sincerely hope I will have to apologize for this distrusting email.
Regards,
Novy
Ok. Niet heel subtiel. Maar ja, met die iphone-ongein nog vers in mijn geheugen………laat ik het zo zeggen: ik ben in sneltreinvaart mijn naïviteit aan het verliezen.
Losing my internet-innocence.
Nog even en ik word cynisch. En dan weet u het wel.