Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit februari, 2013 tonen

Demotivatie is ook motivatie

Bo heeft een nieuw spel op de iPad gezet. (‘Iedereen in mijn klas heeft dat!’) Er staat een ei op het scherm. Met daarboven een getal: 1.000.000 Het de bedoeling dat je 1 miljoen keer op het ei tikt. Met je vinger. Als was je het ongeboren kuiken aan de binnenkant. Telkens als je net geen zin meer hebt word je beloond met een scheurtje. Een scheurtje in het ei! En zo’n scheurtje motiveert, joh! En dan ga je weer door. Want zie, het ei begint al te breken! We komen er wel. Terwijl je dus tegelijkertijd weet dat heus dat ei niet eerder zal opengaan dan wanneer de teller op 0 staat. Ik vroeg me dus even af of het ‘spel’ niet interessanter zou zijn geweest zónder die teller erboven. Dat je dus echt niet weet wanneer het ei opengaat. Kijken of je het dan volhoudt, tot de miljoen. Maar ik besefte: daar gaat het helemaal niet om! Het is een pure brainwash. Het is een test, mensen. Een experiment. Eigenlijk heel griezelig. Tamago , heet de app. (En ik weet nu (pas) dat Tamag

Elke winter word ik tien jaar ouder

Elke winter word ik tien jaar ouder. Gelukkig krijg ik er in de zomer telkens weer negen terug. Tot nu toe, tenminste. Ik heb er eerlijk gezegd een beetje een hard hoofd in, dit jaar. Ik trek het niet meer zo goed, mensen! Deze winter. Dit voortdurende lagedrukgebied. Een paar dagen geleden las ik op Twitter allemaal opgetogen berichten over ‘een heerlijke zonnige middag waarop het wel lente leek.’ Nou. Hier in Groningen niet hoor. Het is grijs, grijs, grijs. En in mijn hoofd is het ook grijs. Niks dramatisch hoor. (Maakt u zich vooral geen zorgen.) Ik kan u trouwens wel een paar tips geven, inmiddels! Heeft u last van een milde winterdepressie, luister dan beter niet naar Thom Yorke. (U weet wel, de zanger van Radiohead, die ook solodingen doet.) Dat helpt niet. De muziek is prachtig, om niet te zeggen geniaal, maar het biedt geen enkele hoop. Wat u beter ook niet kunt doen is naar dit filmpje  kijken. Dan wordt u namelijk misselijk van ellende en dat wilt u vermijden. E

Bang with Friends

'Jemig, kan het nog platter?!' riep ik uit, toen ik werd gewezen op het nieuwste Social Media platform Bang with Friends . Maar vrijwel meteen daarna dacht ik: Ja! Ja! Wat een fantastisch idee! Dit, mensen, voegt echt wat toe aan de wereld! Bang with Friends is een computerapp waarvoor je je aanmeldt via Facebook. Vervolgens krijg je dan een handig overzicht op je scherm van al je Facebookvrienden. En zit daar toevallig iemand bij met wie je wel eens eh… *zoekt even naar Nederlands equivalent van ‘to bang’* ….. van bil zou willen, dan kun je dit aangeven door op deze persoon te klikken. Zonder het risico – en hierin schuilt de genialiteit – dat je een blauwtje loopt. Het lustobject in kwestie krijgt hiervan namelijk géén melding, tenzij de interesse wederzijds is! Oftewel, zoals de ondertitel van de applicatie luidt: Your friends will never know you’re interested unless they are too.  Ik vind het (letterlijk) fucking briljant! Als fenomeen dan hè. Want u snapt da

Ze

Ik ben niet opgevoed met het idee dat er een God is. Wel ben ik groot geworden in de overtuiging van het bestaan van Ze. U weet wel: Ze. Van: Ze zullen wel weten wat Ze doen. Als de nood aan de man kwam, dan zouden Ze er wel voor zorgen dat het weer goed kwam. Ze zouden ons beschermen. Als ik ziek zou worden of een ongeluk kreeg, zouden Ze me naar het ziekenhuis brengen en daar zouden Ze me weer beter maken. Ze hadden het beste met ons voor. Je kon van Ze op aan. En Ze zouden heus niet liegen. Als Ze zeiden, in de televisiereclame, dat een theelepeltje Dreft genoeg was voor de hele vaat, dan was dat zo. Er zouden ook heus geen spullen te koop zijn in de supermarkt die ongezond voor je waren; dat zouden Ze niet toestaan. (Zo slecht zou alcohol dus ook wel niet zijn: dan zouden Ze het toch niet máken? Duh.) Wie Ze precies waren, dat heb ik me eigenlijk nooit zo duidelijk afgevraagd. Ze waren gewoon Ze. Bedoelde ik met 'Ze' de mensen van de politie en de brandwee