Doorgaan naar hoofdcontent

Meningen


Vroeger keek ik enorm op tegen mensen met een mening.
Ik hoopte dat als ik later groot was, ik ook een mening zou hebben.
Over politieke issues enzo.
Maar helaas, het valt nog steeds wat tegen. Ik blijf ambivalent met betrekking tot veel dingen. Zelfs als ik denk dat ik vol vuur ergens iets van vind, ben ik gemakkelijk op andere gedachten te brengen, met valide tegenargumenten.
‘Goh ja, daar zit ook wel weer wat in,’ denk ik dan.
(Ik zou echt een vreselijke rechter zijn.)

Zo voelde de afgelopen week de lichte druk om ook iets te zeggen over Zwarte Piet, maar ik wist dus niet zo goed wát. Want ik heb er eigenlijk niet echt een mening over.
Zo’n zwart knechtje in een glimmend pekske, met gouden ringen in zijn oren, het is op z’n minst dubieus. Waarom zouden we dat nou per se willen, als het blijkbaar een grote groep mensen kwetst?
Aan de andere kant, kan ik me de verontwaardiging van Sinterklaasliefhebbers (voor wie hun geliefde feest over het algemeen niets met discriminatie te maken heeft) ook wel weer voorstellen; waar bemoeien ze zich mee, daar bij die VN, laat ons gewoon ons fijne kinderfeest vieren met alle tradities die er bij horen, we doen toch niets fout?

Tsja. Eigenlijk moet ik eerlijk zeggen dat er iets was, dat voor mij persoonlijk de hele discussie over het al dan niet ethisch verantwoord zijn van Zwarte Piet, oversteeg.
Het kwam doordat ik las dat Verene Shepherd voorstelde dat Nederland maar beter helemaal kan stoppen met het Sinterklaasfeest.
Ik knapte bijna uit mijn vel van extase!
Dit was iets dat ik dusdanig voor onmogelijk hield, dat ik er zelfs nog nooit over nagedacht had!
Het Sinterklaasfeest kan áfgeschaft worden!?
HET SINTERKLAASFEEST KAN ÁFGESCHAFT WORDEN!

Het was een onverwacht kijkje in de hemel: nooit meer die nepheilige op die boot, nooit meer pepernoten (bah), nooit meer debiele leugens vertellen aan mijn kinderen, nooit meer die stomme liedjes zingen, met teksten die in het beste geval hopeloos ouderwets zijn en in het slechtste geval ronduit aanmatigend (want al ben ik zwart als roet, ik meen het wel goed – I rest my case).
De grote winterhindernis die december heet, leek ineens een stuk minder hoog.
Eventjes dan, want al snel volgde de teleurstelling; het gaat natuurlijk niet gebeuren.
Alleen al 2 miljoen pietitie-tekenaars zullen tot het bittere eind doorgaan met hun geliefde Sinterklaasfeest. Underground, desnoods.
(Ik zie het ook niet helemaal voor me eigenlijk, hoe dat dan precies gaat, met zo’n 'afgeschaft' feest. Wordt het dan strafbaar om je te verkleden met een baard en een tabberd en een mijter? Haha: zitten rond 5 december alle cellen vol met Sinten en Pieten. Laat je paardje maar buiten staan.)

Nee, we zijn er heus nog niet af, van die Sint.
Maar toch: de discussie heeft mij persoonlijk de schellen van de ogen doen vallen.
Ze heeft blootgelegd: Sinterklaas is een keuze.
We hoeven niet.
Die gedachte alleen al vind ik heel bevrijdend.

Ik zal eens even de mening van de kinderen polsen.