Ik werd afgelopen dinsdagavond, tijdens de halve finale van het Eurovisie Songfestival, herinnerd aan een ongelofelijk gênante situatie met Douwe Bob. Maar daar durf ik natuurlijk niet
over te schrijven.
De dag na het voorval werd deze foto gemaakt. (Niet
door mij dus; ik kon hem immers nooit meer onder ogen komen.)
Ebruutje. (Met de nadruk op bruutje. Haha. Hm.)
Maar dat gebeurde ook niet.
Waarschijnlijk omdat ik onbewust dacht: voor ik het weet heb
ik het weer met haar aan de stok. Want dat gaat heel makkelijk, heb ik gemerkt.
Ik bedoel: je vindt openbaar op Twitter een grapje van haar niet leuk (waarom
eigenlijk, vraag je je achteraf af – noem het een weak moment), retweet
vervolgens verbouwereerd een nógal onaardige reply en vergeet haar daarbij te mentionen (ja weet ik veel, ik twitter
ook maar af en toe bij wijze van hobby) en hoppa: je wordt beticht van
NSB-gedrag. Letterlijk.
Een en ander had overigens tot gevolg dat de column waarin ze onlangs
de Nederturken feliciteerde met hun NSB-gedrag, toch wat minder sterk op me overkwam. Want dacht ik tot voor kort bij NSB-gedrag nog aan
landverraad en heulen met de vijand en medeplichtigheid aan genocide enzo, inmiddels
weet ik dat Ebru Umar dan gewoon bedoelt dat je een beetje flauw doet.
Gelukkig is haar landarrest inmiddels afgelopen. Gelukkig, omdat het natuurlijk schandalig is dat mensen worden vastgehouden om het uiten van hun mening – ook als een mening voornamelijk uit opruiende bagger bestaat. En ook gelukkig, omdat ik er er nu niets meer mee hoef. "Een Ebru in Nederland is omgekeerd evenredig interessant aan een Ebru waarvan we niet precies wisten waneer ze terug zou komen," schrijven de betrouwbare mannetjes vandaag in de Volkskrant. En zo is het maar net. (Ook al heb ik het citaat hier dan een beetje uit z'n verband getrokken.)
Maar hee! Wat is hij goed hè!! Ook zo’n zin in vanavond!!??
3 opmerkingen:
Kom maar door met dat Douwe Bobverhaal, want daar zit ik nu de hele tijd over te prakkizeren. En wat betreft Ebru: van de week vroegg ik me af wat er zou gebeuren als ik een eerlijke reactie zou acherlaten op bijvoorbeeld instagram. Nu weet ik het:nsb-gedrag blijkbaar.
Ons eerst lekker maken met een gênant verhaal over Douwe Bob en vervolgens verder gaan over Ebru. Lekker dan. Kom op met dat verhaal! :-)
Verder vind ik dat vrijheid van meningsuiting vooral is dat je alles mag zeggen wat je denkt, maar dat vooral ook niet hoeft te doen. Omdat je weet dat het mag, is het dan opeens niet meer interessant. Ofzo.
Het lijkt me angstig in een land te leven, waar je dat ineens niet meer kan en mag doen.
Ik ben gek op gênante verhalen dus kom maar doorrrrr...
Een reactie posten