Ook zo'n zin in vanavond!!??

Ik werd afgelopen dinsdagavond, tijdens de halve finale van het Eurovisie Songfestival, herinnerd aan een ongelofelijk gênante situatie met Douwe Bob. Maar daar durf ik natuurlijk niet over te schrijven.

De dag na het voorval werd deze foto gemaakt. (Niet door mij dus; ik kon hem immers nooit meer onder ogen komen.)

Waar ik de afgelopen weken eigenlijk wel over wilde schrijven was over Ebru Umar.

Ebruutje. (Met de nadruk op bruutje. Haha. Hm.)

Maar dat gebeurde ook niet.

Waarschijnlijk omdat ik onbewust dacht: voor ik het weet heb ik het weer met haar aan de stok. Want dat gaat heel makkelijk, heb ik gemerkt. Ik bedoel: je vindt openbaar op Twitter een grapje van haar niet leuk (waarom eigenlijk, vraag je je achteraf af – noem het een weak moment), retweet vervolgens verbouwereerd een nógal onaardige reply en vergeet haar daarbij te mentionen (ja weet ik veel, ik twitter ook maar af en toe bij wijze van hobby) en hoppa: je wordt beticht van NSB-gedrag. Letterlijk.

Een en ander had overigens tot gevolg dat de column waarin ze onlangs de Nederturken feliciteerde met hun NSB-gedrag, toch wat minder sterk op me overkwam. Want dacht ik tot voor kort bij NSB-gedrag nog aan landverraad en heulen met de vijand en medeplichtigheid aan genocide enzo, inmiddels weet ik dat Ebru Umar dan gewoon bedoelt dat je een beetje flauw doet.

Gelukkig is haar landarrest inmiddels afgelopen. Gelukkig, omdat het natuurlijk schandalig is dat mensen worden vastgehouden om het uiten van hun mening – ook als een mening voornamelijk uit opruiende bagger bestaat. En ook gelukkig, omdat ik er er nu niets meer mee hoef. "Een Ebru in Nederland is omgekeerd evenredig interessant aan een Ebru waarvan we niet precies wisten waneer ze terug zou komen," schrijven de betrouwbare mannetjes vandaag in de Volkskrant. En zo is het maar net. (Ook al heb ik het citaat hier dan een beetje uit z'n verband getrokken.)

Maar hee! Wat is hij goed hè!! Ook zo’n zin in vanavond!!??